To nie deszcz, to ludzie

Publikacja „To nie deszcz, to ludzie” to wywiad z Haliną Birenbaum (ur. w 1929 r. w Warszawie) przeprowadzony przez dziennikarkę Monikę Tutak-Goll.

W głębokiej i osobistej rozmowie Halina Birenbaum wspomina swoje dzieciństwo w Warszawie, dojrzewanie w getcie, zamordowanie rodziców, pierwszą miłość w Auschwitz, a także odzyskaną wolność, drogę do Izraela oraz budowanie na nowo państwa i rodziny.

Miała trzynaście lat, gdy straciła ukochaną matkę na Majdanku, gdzie zostały wywiezione z warszawskiego getta. Była więźniarką Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück oraz Neustadt-Glewe.

Przywraca pamięć o tych, których nie pamiętałby już nikt. Odważnie mówi o sprawach, o których zazwyczaj się milczy. „Przeszłość żyje obok mnie, ale ja nie żyję przeszłością”. – „Ja nie wierzyłam, gdy mówili, że Boga trzeba kochać więcej niż wszystkich. Myślałam zawsze: ja moją mamę kocham więcej niż Boga, więcej niż wszystko”.

Ta przejmująca historia – pisana z perspektywy kobiecej – to opowieść o sprzecznościach i podobieństwach: o Polsce i Izraelu, o łączeniu macierzyństwa z pisaniem, o wpływie Zagłady na relacje z innymi, o zazdrości i miłości, o lęku przed stratą, o wyzwoleniu z poczucia winy wobec dzieci. A nade wszystko: to manifest chęci życia i pojednania – nie tylko między krajami, ale także między ludźmi i rodzinami.

Halina Birenbaum jest autorką książek: „Nadzieja umiera ostatnia”, „Powrót do ziemi praojców”, „Każdy odzyskany dzień”, „Wołanie o pamięć”, „Echa dalekie i bliskie. Spotkania z młodzieżą”, „Życie każdemu drogie”, „Ludzie wciąż pytają” i „Szukam życia u umarłych”, a także tomów poezji: „Nawet gdy się śmieję”, „Nie o kwiatach”, „Jak można w słowach” oraz „Moje życie zaczęło się od końca”.